Kukiz - anatomia upadku.

W dniu dzisiejszym doszło do sytuacji, której wprawieni obserwatorzy polskiej sceny politycznej mogli się generalnie spodziewać od momentu ogłoszenia wyników ostatnich wyborów parlamentarnych. Po raz pierwszy doszło do poważnego tąpnięcia w klubie poselskim Kukiz'15. 

Wbrew decyzji szefa klubu Pawła Kukiza część jego posłów zdecydowało, że weźmie udział w głosowaniu i tym samym umożliwi wybór przez partię rządzącą nowego sędziego Trybunału Konstytucyjnego. Ostatecznie za wyborem zagłosował poseł Ireneusz Zyska, zaś sześcioro (a właściwie pięcioro) posłów Kukiz'15 wstrzymało się od głosu (Józef Brynkus, Anna Maria Siarkowska, Jerzy Jachnik, Rafał Wójcikowski i Małgorzata Zwiercan). Pikanterii sprawie dodaje fakt iż ostatnia z tej piątki zagłosowała (na prośbę samego zainteresowanego) w taki sam sposób za posła Kornela Morawieckiego. 

To głosowanie obnażyło brak w Kukiz'15 konsekwentnego i jasnego stosunku do działań partii rządzącej i pozostałych sił opozycji. Paweł Kukiz po wyborach stanął między politycznym młotem a kowadłem. Wejście w konszachty z blokiem opozycyjnym (PO, Nowoczesna i PSL) opierającym się w dużej mierze na poprzedniej władzy oznaczałoby poważną utratę wiarygodności w oczach dotychczasowych wyborców, z kolei opowiedzenie się po stronie PiS groziło podzieleniem losu przystawek typu LPR czy Samoobrona. 

Kukiz wybrał trzecią drogę - lawirowania między PiS a opozycją. Ta strategia nie może być na dłuższą metę skuteczna i właśnie początek końca jej skuteczności, w tej chwili możemy zaobserwować. Przyczyna problemów Ruchu Kukiza ma swoje źródło w polskim systemie partyjnym, który od lat ewoluuje w stronę systemu dwublokowego: blok liberalno-lewicowy (kiedyś SLD obecnie PO i Nowoczesna) oraz blok prawicowy (wcześniej AWS, aktualnie PiS). 

Podobny dylemat jak Kukiz'15 miały w poprzedniej kadencji ugrupowania po drugiej stronie sceny politycznej czyli Ruch Palikota i Sojusz Lewicy Demokratycznej. Pierwsi ostatecznie wsparli rząd PO-PSL, drudzy ostentacyjnie walczyli o swoją niezależność. Jak się ostatecznie okazało, pierwsza strategia czyli dołączenia do dominanta jest tragiczna w skutkach, druga zaś, walki do końca o polityczną niezależność, minimalizuje skutki politycznej klęski. Drogą SLD z poprzedniej kadencji idzie jak na razie w tej kadencji Kukiz'15. 

Jednak Paweł Kukiz nie ma sprytu i politycznych zdolności Leszka Millera, a aktualny rząd i jego parlamentarna emanacją są dużo bardziej spójne od poprzedniego. W związku z tym trzymając kciuki za niektóre fajne i ciekawe pomysły klubu Kukiz'15, niezmiennie od około pół roku nie wróżę mu dalszego politycznego sukcesu.  

Kornel Morawiecki